Koronavirüs sebebiyle içinde bulunduğumuz ve yediden yetmişe herkesin ilk kez yaşadığı karantina süreci, 2020 Ramazan ayını da özel kıldı bizler için. Diğer aylarda özlediğimiz, Ramazan ile gelmesini beklediğimiz birçok şey farklı yaşanıyor bu sene. Birçok şeye ya ara verildi ya da başka şekiller. Hepimiz bu unutulmaz süreci farklı meşguliyetlerle geçirsek de, özlediğimiz şeylerin çok da farklı olmadığını görüyoruz en nihayetinde.
Koşarak gittiğimiz, birliği ve huzuru derinden hissettiğimiz camiler de uzak kaldığımız ve özlediğimiz şeylerden biri. Fakat biz her evin ‘Darûl Erkam’ olması gerektiğini bilen, her odanın mescid ve her ailenin cemaat olabileceğine inanan insanlarız. Bu düşünceyle umudumuzu koruyarak ve gayemizi unutmayarak devam ediyoruz hayata.
Küçük yaşta olsa da bunların farkında, kendi camisini yapabileceğinin inancında ve inandığını yaşamanın heyecanında bir çocuk Yahya Murad Hussain de. İngiltere’de Bradford İlköğretim Okulu’nda okuyor ve şu an 8 yaşında. İnce detayları ve süslemeleriyle tasarladığı camisi, bize tebessüm olacak nitelikte. Camileri huzurlu bulduğunu söyleyen Yahya, pandemi sebebiyle şehrindeki camilerin kapanmasından sonra evde kendi camisini inşa etmeye karar veriyor ve bakın neler yapıyor.
Kıblegâh Evler
Camilerin kapanmasına üzülen Yahya, çözümü yeni alınan masanın paketinden kalan kartonlarda buluyor. Bu kartonlarla cami yapmak istediğini ailesine söylediğinde, yardım edebileceklerini söylüyorlar ve böylece hazırlıklar başlıyor.
Yahya hiçbir ayrıntıyı atlamadığı camisinin tasarımında, İslam sanatının geleneği olan geometrik desenlere yer veriyor ve bazı parçaların boyasının kuruması için bir hafta beklediğini de ekliyor. Camilerde bolca gördüğü vitray pencerelerden yapıyor kendi camisine de. Duvarlarını süslüyor, minaresini hazırlıyor, renkli küçük fenerlerle de ışıklandırıyor. Ayrıca camiyi hazırlarken en çok zevk aldığı kısım sorulduğunda, bunun yeşil kubbeyi boyamak olduğunu söylüyor.
Caminin dışındaki birçok detay gibi içini de doldurmayı unutmuyor Yahya. Kitapları, oyuncakları, anlamlı sözler yazıp topladığı kutusu, cam kenarındaki enstrümanı ve duvara yapıştırdığı kartlarıyla camisi onu heyecanlandıran bir yer oluyor.
Burada ibadetten sonra farklı şeyler de yaptığını söyleyen Yahya, kitap okumayı sevdiğinden ve şu an okuduğu Nasreddin Hoca kitabını komik bulduğundan bahsediyor. Ayrıca camide vakit geçirmeyi en sevdiği vaktin gece olduğunu, renkli ışıklar yandığında burada namaz kılmanın daha güzel olduğunu söylüyor.
Ailesi de Yahya’nın arkadaşlarıyla görüşemediği bu dönemde sıkılmak yerine güzel bir uğraş bulduğunu ve bunu hayata geçirmesinin onları mutlu ettiğini belirtiyor.
Yahya’nın başka bir şey yerine cami tasarlamayı seçmesi ve camileri çok özlediğini dile getirmesiyle birçok şeyin bilincinde bir çocuk olduğu anlaşılıyor. Ona inancı hakkında düşündükleri sorulduğunda da,
“İnancım dünyayı anlamama yardımcı oluyor. Kendimi güvende ve mutlu hissetmemi sağlıyor.
Sanırım inancım olmasaydı farklı bir insan olurdum.”
diyerek bir çocuk bakışıyla umudumuzu yeşertmeyi başarıyor.
