Yolculuklarımızda esasen kendimizi arar dururuz ve yolculukların güzergahı da hep kendimize çıkar. Tıpkı Simurg’a inanıp ona bel bağlayan ve onu bulmak için türlü meşakkatlere göğüs geren kuşların hikâyesi gibi. Binlerce kuşun içinden yalnızca otuz kuş, yolculuklarını nihayetlendirmeye muvaffak olduklarında görürler ki Simurg, aslında kendileridir. İnsanın da yeryüzündeki trajik hikâyesi, türlü arayışlara ev sahipliği yapıyor. Öyle ya da böyle ya yolculuktan vazgeçiyoruz yahut yolculuğumuzun sonunda kendimizi buluyoruz. Bu haberimizde ise hayatını bağımsız bir şekilde seyahat etme üzerine kuran ve farklı keşiflere kendini açan Rosie Gabrielle konuğumuz oluyor.
Solo Travel
Kanadalı Rosie Gabrielle, Umman’da birkaç yıl müzisyen ve fotoğrafçı olarak yaşadıktan sonra 2018 yılında her şeyden feragat edip kendini keşfedeceği bir yolculuğa (solo travel) çıkmaya karar verir. Dünyanın her yerinde motosiklet kullanarak yeni maceraları kucaklayan Gabrielle, son zamanlarda Müslümanların çoğunlukta olduğu ülkeleri ziyaret ediyor. Zamanının çoğunluğunu bu ülkelerde geçiriyor. Gittiği her yeni yerde edineceği deneyimlerle insanlara ilham vermeyi ve Batı dünyasının Müslüman ülkelere bakış açısını tekrar gözden geçirmesini umarak hikayelerini sosyal medya hesaplarında paylaşıyor. Bu vesileyle insanların dünyayı onun gözünden, gerçekte olduğu gibi görmesini istiyor.
Geçen yıl Umman’da iki solo motosiklet turu yaptım. Benim için hayatımı değiştiren bir deneyimdi. İnsanlar bana sık sık soruyor ‘Yalnız seyahat etmekten korkmuyor musun? Özellikle Müslüman ülkelerde seyahat etmek..?’ Medyadaki tüm bu olumsuz ve yanıltıcı haberler, insanların Müslümanlara yönelik korku odaklı zihniyetleri ve Amerika’daki Müslüman yasağı (Muslim Ban) bütün bu soruların alt zeminini oluşturuyor. Şunu söylemek için buradayım. Hayatımda hiç bu kadar iyi muamele görmemiştim. Bu insanlar, tertemiz nezaketleriyle, güzel gönülleriyle beni gözyaşlarına boğdu.
Gabrielle, vatanından 11.000 km’den daha uzakta yaşamasına rağmen, Umman’dayken bir ailesi varmış gibi hissettiğini söylüyor. “Motosikletli, bekâr, gezgin bir kadın olarak insanlar sadece benimle ilgilenmek istedi. Gittiğim her yerde evlere davet edildim. Bol miktarda çok çeşitli yemekler tattım. Sanki kendi ailelerindenmişim gibi ilgiyle ağırlandım. Bir kez bile giydiklerimden ötürü yargılanmadım. Kadın olduğum için hor görülmedim. Dinim sorgulanmadı ya da herhangi bir şekilde tehdit altında hissetmedim.”
İnsanların bir insana yardım etmesiydi olan. İşte bu, insanlıktı, aşktı. Tüm dünya bu insanlardan bir şeyler öğrenebilir ve ben onların üzerlerindeki yanıltıcı ve olumsuz yargılardan ötürü derinden incindim. Batı’daki insanlar, seyahatlerimde karşılaştığım insanların çoğundan daha az açık fikirli ve korkuları nedeniyle hızlı yargılıyorlar.
Rosie’nin Pakistan Seyahati
Şüphe yok ki medyanın Müslümanlar hakkında sıklıkla dile getirdiği şey; kadınlara kötü davranıyorlar, teröristler, oraya giderseniz öldürülebilirsiniz, çok tehlikeli gibi ifadeler olmakta. Rosie Gabrielle da bu söylemlere seyahatine Pakistan ile devam etmeye karar verdiğinde çokça maruz kalmış. Oraya gitmemesi için sık sık uyarılar almış. Ancak Pakistan’daki tecrübesi, insanların söylediklerinin ne kadar gerçek dışı olduğu göstermekte.
Herkes bana Pakistan’a yalnız bir kadın olarak gitmenin ve ülkeyi motosiklet ile gezmenin ne kadar tehlikeli olduğundan bahsediyordu. 1500 km’lik turumdan sonra Pakistan’da yalnız bir kadın olarak seyahat etmenin nasıl bir şey olduğunu ve şimdiye kadar yaşadıklarımı ilk elden söyleyebilirim. İnsanların yanından geçerken sayısız gülümseme, sevinç tezahüratları ile karşılanıyorum. Durduğum her yerde yerlilerden evlerinde kalmam için davetler alıyorum. Bir mağazada herhangi bir ihtiyaçtan ötürü durduğumda, çoğu zaman birileri benim için satın alır ya da satıcılar, ülkelerinde misafir olduğumu ve bana alacaklarımı hediye etmek istediklerini belirterek ödeme yapmama müsaade etmezler. Yiyecek, yiyecek ve daha fazla yiyecek! Nereye gidersem gideyim, harika ev yemekleri yemem için davet ediliyorum ya da sokak satıcıları ikramda bulunuyorlar. Herkes ‘merhaba’ demek, nereli olduğumu sormak istiyor. Pakistan hakkındaki düşüncelerimi merak ediyorlar. İslam’ın barış ve sevgi dini olduğunu ve olduğum gibi kabul edildiğimi bilmemi istiyorlar. Birlikte kaldığım insanlardan ve ailelerden pek çok hediye aldım. Verecek çok şeyleri olmasa da misafirperverliklerini sıcacık bir şekilde bana gösterdiler. Bütün kalpleriyle içtenlikle beni anladılar. Her şekilde mutlu olmamı sağlıyorlar. Dolayısıyla Pakistan’ın insanlarına gerçekten âşık oldum.
Gabrielle için seyahat demek, dil de dâhil olmak üzere kültürü mümkün olduğunca öğrenmektir. Sadece dili anlayarak dahi yerel halkla büyük bir bağ kurulabilir. Seyahat etmeyi seven herkese de şu mesajı vermekte: “Diğer kültürlerde işler tamamen farklı yürüyor ve başkalarının yöntemlerine karşı anlayışlı ve saygılı olmanız gerekiyor. Bu, bir şeyler yapmanın ‘yanlış bir yolu’ olduğundan değil, sadece farklı olduğundandır. İhtiyacımız olan şey saygılı olmak ve uyum sağlamaya çalışmaktır. Seyahat etmenin ve diğer kültürleri keşfetmenin güzelliğidir bu. Öğren, ilham al, alçak gönüllü ol ve başkalarının yollarına karşı hoşgörülü ol.”
Pakistan bir İslam Cumhuriyeti olduğu için halkın Rosie’nin Müslüman olup olmadığını merak etmesi hususunda Rosie şöyle bir açıklama yapıyor: “Elim kalbimde ve bir parmağımla gökyüzünü işaret ederek ‘Allah birdir’ dedim. Yüzlerindeki dev gülümsemelerle derin bir anlayış ve saygı duydular. İslam barış, sevgi ve eşitlik demektir. Müslümanlar için tek bir Tanrı vardır ve herkes farklı yollardan O’nu takip edebilir.”
Nitekim bir toplumla tanış olmak onların içerisinde bulunup onlarla sohbet etmekle mümkündür. Rosie Gabrielle de dünyayı keşfederken hikâyelerini sosyal medya hesaplarında paylaşmakta.
Hiçbir şey beni tüm bu harika deneyimleri sizlerle paylaşmaktan daha fazla heyecanlandıramaz. İlham almak, şükran duymak, yeni bir şeyler öğrenmek ya da sadece yeni bakış açıları sağlamak için. Seyahat etmek zihninizi açar ve size çok şey öğretir, ancak sadece öğrenmeye istekliyseniz.
